Vol Verwachting

April is aangebroken. Daarmee hebben de bakker en ik het eerste jaar van ons gezamenlijke ondernemerschap volbracht. Hoera en gefeliciteerd! ‘Brood & yoga’ blijkt een goede combinatie. Ik had niet anders verwacht. De mensen zijn klaar voor plekken waar niet alleen producten maar ook een blije en gezonde levensstijl wordt aangeboden. Dames die al drie maanden elke week een speltbroodje komen kopen, vragen schoorvoetend toch eens hoe dat zit met “die yoga” en menig mevrouw, soms ook meneer, belandt vervolgens op het matje.

"Something in the oven en dit keer meer dan zoete broodjes"

Eind vorig jaar bleek dat we niet alleen zakelijk een productief jaar achter de rug hadden, maar dat zich ook op een ander front iets had gemanifesteerd. Hoera en gefeliciteerd! Dat had ik niet verwacht. Ik ben me er van bewust dat hoofdrekenen niet mijn meest ontwikkelde kwaliteit is. Niet altijd handig als winkeljuffrouw en ook op andere gebieden kan dat gebrek verrassend uitpakken. Something in the oven en dit keer meer dan zoete broodjes.

Ik vind van mezelf dat ik snel kan schakelen, iets wat me in mijn meer commerciële verleden goed van pas kwam. Ik vertrouwde dan ook geheel op dit mechanisme wat me altijd zo goed ten dienst stond. Het babynieuws was weliswaar onverwacht, maar ik was voornemens om er een heel bewuste zwangerschap van te maken. Elke dag yoga en meditatie. Gezond eten en bewegen. Ik at al bijna twee jaar vegetarisch en een dag zonder yoga werd steeds zeldzamer. Ik begon zelfs best aardig aan het beeld wat ik onbewust had van een ‘goede’ yogadocent te voldoen. Zenmoeder in spe, die direct na het blije nieuws een zwangerschapsyoga opleiding in Frankrijk had geboekt voor eind maart. Snel schakelen.

Waar ik niet op had gerekend was op mezelf. Mijn zwangere zelf. Ik liep vast. Niet fysiek hoor, want drie maanden moe en misselijk dat hoort erbij voor zo’n guppie in je buik. Gekke pijntjes en rare buien, dat schijnt ook gewoon te zijn. Ik liep vast omdat ik dat mooie beeld van mijn bewuste zelf niet in stand kon houden. Na een dag in de winkel, als ik mijn eigen yoga wilde doen, viel ik tijdens de ontspanningshouding Savasana op mijn matje in slaap. Misselijkheid deed me elke ingeving om een zonnegroetje te gaan doen wegwuiven. Spieren verslapten, trek in lekkers nam toe. Na de yogalessen ’s avonds werd het een steeds grotere uitdaging om op weg naar huis de frituur en zijn broodjes kaassoufflé met mayo links te laten liggen. Omdat ik makreelboeren moest laten van de visoliepillen schoof ik die aan de kant, maar trok plots tot mijn eigen verbazing met regelmaat een blikje makreel open om mezelf bij te voeren. Ik zag mezelf stiekem de cafeïne vrije koffie aanlengen met gewone koffie waar ik buitengewoon veel zin in had. Mediteren werd een ver van mijn bed verhaal, waar ik me namelijk veel liever bevond.

"Een onderbuik en een bovenbuik. Onder is duidelijk baarmoeder met baby. Boven is kaas en chocolade. Ook al niet wat ik had verwacht. Ik had gerekend op zo’n schattig yogistrakbabybolletje."

Dat met de zwangerschap automatisch een nieuw interpretatiesysteem werd geïnstalleerd was ook al even wennen. De woorden van een student die net het babynieuws had gehoord: "Je kwam heel af en toe wat moe en chagrijnig over in de les de afgelopen tijd", klonken luid en duidelijk als: "Je bent een hele slechte docent en doet ons enorm te kort door zwanger te worden". De aardig bedoelde zin: "Je begint het toch wel te zien nu", wordt zonder pardon vertaald als: "Wat ben jij dik. Dat is vast niet alleen van de baby. Je snoept zeker teveel ". Dat stemmetje in mijn hoofd. Je weet wel die ene die je dan na 30 jaar hebt getemd, waar je dan ook vreselijk trots op bent, en die nu als een duveltje uit een doosje je zwangerschap komt verellendigen. Want eerlijk gezegd, vind ik het soms best een beetje ellendig. Heb je het gevoel dat je net in balans bent, uitgedertigersdipt en geland in de armen van een warme bakker met de beste bedoelingen, maar de slechtste opmerkingen: “Schat, ik zou nu stoppen met de chocoladepaaseitjes, anders krijgt ons kind een suikerverslaving”, en dan voel je alle vaste grond onder je voeten verdwijnen en zie je een dubbele buik ontstaan. Een onderbuik en een bovenbuik. Onder is duidelijk baarmoeder met baby. Boven is kaas en chocolade. Ook al niet wat ik had verwacht. Ik had gerekend op zo’n schattig yogistrakbabybolletje.

"Nu kan ik ondanks mijn dubbele buik toch een stukje lichter de tweede helft van mijn zwangerschap in. Zonder bijscholingscertificaat maar met vertrouwen en liefde."

Gelukkig gloorde er hoop aan de horizon. Eind maart was het eindelijk zo ver, de zwangerschapsyoga opleiding. Na vier maanden was de energie terug in mijn systeem, nu nog een yogaboost en alles zou goed komen. Als ik deze opleiding deed, dan kon ik mijn yoga practice weer goed oppakken. Als ik deze bijscholing deed, dan kon ik mijn docentenvaardigheden weer op peil brengen. Dan zou ik weer iets te bieden hebben. Als ik deze opleiding deed, dan kwam ik terug in vorm en was ik twee weken na de bevalling vast weer terug in een strakke yogastaat. Als…dan, rampzalig recept maar ook een eye opener.

Een wake up call voor deze wannabe yogimama die de laatste week van maart een treinreisje Luik-Brussel-Parijs naar de Ashram niet zag zitten. Een yogabijscholing waar ik vol verwachting naar had uitgekeken ging aan me voorbij, maar van binnenuit leerde ik toch een les. De les die ik altijd aan mijn studenten aanbied, de een met nieuwe heupen, de ander met reuma, de volgende met een enorm drukke geest. De les van acceptatie. Acceptatie van jezelf zoals je bent met wat zich ook voordoet. Het gaat niet om vorm. Het gaat niet om verhaal. Je hoeft niet te werken aan een verbeterde versie van jezelf. De weerstand tegen alles wat je zogenaamde ‘perfectzijn’ in de weg staat is het werkelijke probleem. Zonder weerstand is alles perfect. Dan stroomt en leeft en bloeit alles in al zijn geuren en kleuren, zonder vaste vorm. Als .. dan bestaat alleen in de mind. Nu kan ik ondanks mijn dubbele buik toch een stukje lichter de tweede helft van mijn zwangerschap in. Zonder bijscholingscertificaat maar met vertrouwen en liefde. Nooit kan iets van buitenaf je een beter mens maken dan je bent. Dankjewel baby.